Actueel

Op 28-10-2015 stond voor mezelf mijn leven even stil.Ik kreeg zelf een CVA, na maanden revalideren kan ik sinds Mei 2016 weer zeggen ik ben weer terug.

Vrijdag zijn we begonnen met sedatie, vrijdag nam ik afscheid van je. zaterdagmorgen wordt ik gebeld met de mededeling dat je nu wel snel achteruit gaat.

Een blond koppie, steekt zijn hoofd door de deur “papa”? Ja kom maar,hier ligt papa. Weet je nog wat we hebben gezegd over Papa? Hij heeft zijn ogen dicht,die kan hij niet meer open doen en hij doet niet meer ademen. Papa in de hemel?

Wanneer ik de ziekenhuiskamer van de afdeling Hartzorg opkom, zie ik je als een klein bolletje in bed liggen. Ik kom je ophalen, je mag weer mee naar huis. Ik maak je wakker en na even wennen aan het licht, krijg ik een flauw lachje. Ik ken u wel toch? Ja, ik ben uw mentor…… u ligt in het ziekenhuis.

Soms zit je als mentor met je handen in het haar. Ik merk dat ik dit vaak heb als er beslag wordt gelegd op een inkomen of als personen met drugs in aanraking zijn.

Vrijdag zijn we begonnen met sedatie, vrijdag nam ik afscheid van je. zaterdagmorgen wordt ik gebeld met de mededeling dat je nu wel snel achteruit gaat. Of ik wil komen om wat zaken te overleggen. Ik rij naar het verpleeghuis. Ik kom de kamer binnen en twee kraalogen kijken mij vol aan. “hoi Henk, ik ben het Denise” Ik krijg een glimlach en een hoi terug. Ik pak je hand. Je bent volkomen wakker. Wil je niet slapen?

Geen dag is saai. Vanmorgen een mailtje, client van in de 70 klimt met rollator en al over het hek van het verpleeghuis.

Moet je een zeer jonge client die in een Hospice ligt omdat hij binnen niet al te lange tijd dood gaat, nog een kuur geven

Zat ik toch heerlijk te genieten van mijn bijna naar huis moment. Telefoontje, bent u de mentor van mevr ….

Vandaag weer een dag van uitersten. Gesprek gehad met de arts van mijn client. Sorry meneer u bent helemaal uitbehandeld