“Ik wil niks, moet niks en doe niks”. Voor mij zit J, een 18 jarige jongen die net uit een gesloten jeugdinstelling is ontslagen. Hij is nergens zonder indicatie gesloten te plaatsen en heeft nog zoveel begeleiding nodig. Ik besluit om de uitdaging aan te gaan en mentor van deze jongen te worden. Gelukkig ziet de rechter ook het nut in van een stevig vangnet. Dit wordt een hele kluif
“Zuster!!!!!!………Zuster!!!!!!!!……. Zuster, ik moet plassen!!!!! Zuster!!!! Ik moet plassen!!!!”. Haar schelle stem schalt over de afdeling. Ik hoor haar al als ik uit de lift stap. Gisteren werd ik als mentor door de Evver gebeld of ik wilde komen voor overleg. Mevrouw B vertoont sinds een aantal dagen ernstig roepgedrag.
Ik loop de kamer van het verpleeghuis binnen en zie haar liggen voor het raam. Wat ben ik blij dat ze hier ligt.